Masayang sinalubong ni Patrick ang nobyo. Parang miss na miss niya ito kahit na ilang oras palang silang nagkakahiwalay dahil sa mga trabaho nila.
Patrick: Tsaran! Binilhan kita ng paborito mong siopao na asado! At may kasamang malamig na malamig na rootbeer!
Alfred: Can we talk?!
Parang nakaramdam doon ng kaba si Patrick, pero binalewala niya. Nilagyan niya ng sauce ang siopao ng nobyo at inihain dito.
Patrick: Seryoso ba yan? Problema? Mag meryenda ka muna para ma relax ka! Medyo pagod din kasi ako sa byahe kanina, sobrang trapik!
Alfred: Im sorry Pat!
Doon parang nabuhusan ng malamig na tubig si Patrick. Matagal bago siya nakabawi.
Patrick: Sorry saan? May nangyari ba?
Alfred: Hindi ko na kaya ang sitwasyon natin!
Napangiti doon si Patrick. Pero sa loob niya, naroon ang pagkagulat.
Patrick: Anong dahilan? Gaya pa rin ba ng dati?
Alfred: Gusto ko ng normal na buhay! I mean, mabuhay tayo ng normal!
Patrick: Yung sinasabi pa rin ng iba ang pinagbabasehan mo ng normal na buhay?
Pigil ang mga luha ni Alfred na pinagmasdan ang mukha ng nobyo.
Alfred: Mahal kita pero hindi ko kaya ang sitwasyon na ganito!
Patrick: Sana noon mo pa sinabi yan, para hindi naman ako umasa ng pang habang buhay na magkakasama tayo sa iisang bubong balang araw!
Parang mauubusan ng hangin sa paghinga niya si Patrick. Sa sama ng loob niya, gusto niyang sapakin ang nobyo.
Alfred: Ang daming factors kasi na gumugulo sa isipan ko!
Patrick: Pamilya? Kaibigan? Trabaho? Kahit saan ka naman pumunta, naroon yan mga problema mo eh!
Nilapitan ni Alfred ang nobyo at akmang yayakapin ito, pero umiwas ito sa gagawin niya.
Patrick: Sige na! Umuwi ka na! Ayaw kong umasa na magbabago pa ang isip mo sa pagyakap na gagawin mo!
Mabigat man sa kalooban, tumalikod si Alfred sa nobyo na pigil ang pagtulo ng mga luha ng kanyang mga mata.
Napahawak sa kanyang dibdib si Patrick, gusto niya mawalan ng ulirat, pero yun ang reyalidad na kailangan niyang tanggapin.
Chardee Alojado
No comments:
Post a Comment