Ang dami-dami kong pinaluto na pang lunch sa aking mudra, hindi para ibenta kundi para ihatid sa aking one and only ultimate love love love ;D
At sa kalagitnaan ng traffic, parang gusto ko ng lakarin ang kahabaan ng edsa, dahil nag aalala akong lumagpas sa tamang oras ng pananghalian at masayang ang pinagpagurang lutuin ng aking mudra.
Ako: Manong konduktor, ano ba naman yang driver nyo, kahit wala naman na sasakay na pasahero, hindi pa rin umaandar! Kawawa naman kaming mga pasahero na nagmamadali!
Konduktor: Eh kuya, wala ho tayong magagawa eh!
Ako: Manong naman! Baka mapanis na yung mga dala kong ulam para sa taong pagdadalhan ko nito!
At sa loob ng isat kalahating oras, nakarating din ako sa harap ng building kung saan nagtatrabaho ang aking love love love ;D
Ako: Nakakapagod naman na sakripisyo ito para magpapansin lang! Hinga ng malalim, inhale, buga ng malala! Huh!
Sa elevator palang, panay na ang pagsipat ko sa aking sarili kung nasa ayos ba, yung hindi naman ako mukhang haggard sa byahe.
Siya: Oh? You are here na? Teka, hindi naman kita pinapunta?
Ako: Surprise nga di ba? Gutom kalang siguro kaya hindi mo na maalala na nasabi kong bibisita ako!
Siya: Hey! Saan ka pupunta? ano yang mga dala mo?
Ako: Ito, ihahain ko na yung pananghalian mo! Umupo ka nalang dyan!
Siya: Nakakahiya!
Bigla akong natigilan sa sinabi niya. Pero binalewala ko naman agad.
Ako: Naku, wag ka nang mahiya sa akin! Mag thank you ka nalang sa effort ng Nanay ko kasi siya nagluto ng lahat ng ito!
Siya: Inabala mo pa si Tita? I mean, nakakahiya sa mga kasamahan ko! I mean, may lunch meeting na kasi akong natanguan!
Doon ako parang natigilan na talaga. Halos nailabas ko na sa lalagyan ang mga laman nito. Pero hindi ako nagpahalata na napahiya ako doon. Nakatingin nga naman ang mga ka officemate ng mokong.
Ako: Ah ganun ba, sige! Baunin mo nalang for dinner! Makakatipid ka para sa dinner di ba? Saka ang dami nito, marami kang options, pwede rin na ito nalang yung kainin mo sa lunch meeting nyo, i-share mo sa mga ka-meeting mo! Atleast, maibibida mo na masarap magluto si Nanay di ba?
Lumapit siya sa akin. Umiwas ako sa gagawin niyang paghawak sa balikat ko.
Siya: May overtime ako mamaya! Baka mapanis lang kasi!
Ako: Oh?!? Okay! Sige, siguro dadalhin ko nalang! Ang dami ko kasing nakitang mga batang lansangan, sa kanila ko nalang ibibigay! Para hindi masayang!
Nagsimula na akong iligpit ang mga dala ko. Tahimik lamang siyang nakamasid.
Siya: Tatawagan kita mamaya!
Ako: Huwag na! Busy ka di ba? Sobrang busy! Walang time para mag appreciate ng effort ng Nanay ko! Kahit tikman man lang! Naamoy mo ba kung gaano kasarap? Wala man lang kahit kaplastikan! Kahit pambobola, wala!
Siya: Eto na naman tayo!
Ako: Lagi naman tayong ganito! Oh, baka isipin mo umiiwas ako sa paghawak mo, amoy usok kasi ako! Amoy pawis na natuyo sa init ng araw habang papunta dito! Ayaw kong maamoy yun ng mga ka-meeting mo!
Binitbit ko na ang mga dala ko. Tapos lumapit ako sa mokong na yun.
Ako: Ingat nalang sa pag uwi =))
Mabilis akong umalis sa lugar na yun. Ang ending, nakipag-meet ako sa aking matalik na kaibigan.
Friend: Akala ko ba ipapamahagi mo na yan sa mga batang lansangan? Eh ano pang ginagawa ng mga yan dito?
Ako: Tanga ba ako para gawin yun! Syempre, hindi ko gagawin yun nu! As if naman may nakita akong batang lansangan sa paligid ng building nila!
Friend: Bitter ka niyan?
Ako: Hindi ako bitter! Nasaktan ako!
Friend: Eh ganun talaga, masyado ka kasing ksp doon sa tao! Hindi naman kayo! Pero sabi nga niya, like ka niya, baka naman OA lang yung dating sayo! Sana pinaklaro mo!
Ako: Kaibigan ba talaga kita?
Friend: Oo naman! Kaya nga kita binibigyan ng advise!
Ako: OA ba talaga ako?
Friend: Ewan ko sayo! OA lang ang sinabi ko, pero hindi ko sinabing aminin mo na OA ka!
Ako: Mahal ko ang mokong eh!
Friend: Mahal mo siya! Gusto ka lang niya! Ang layo sa spelling! I-google natin yung meaning!
Biglang nag ring ang phone ko, pangalan ng mokong ang naka-register na tumatawag
Friend: Matitiis mo?
Ako: Wait lang ha!
Sinagot ko ang tawag.
Siya: Galit ka pa ba sa akin?
Ako: May meeting kayo di ba? Nakakaistorbo yung pagtawag mo sa akin!
Siya: Galit ka pa nga!
Ako: Hindi ako galit! Nagtatampo lang!
Siya: Babawi nalang ako! Nasaan na yung mga pagkain? Nabigay mo na sa mga batang kalye? Nag-thank you ba sila?
Ako: Mas worried ka pa sa sasabihin nila kung sakaling nabigay ko nga yung pagkain na sana ay para sayo!
Siya: Im sorry!
Ang tagal kong nakatulala, parang wala na akong masabi sa kanya sa mga oras na yun. Hopia na naman ako.
At sa kalagitnaan ng traffic, parang gusto ko ng lakarin ang kahabaan ng edsa, dahil nag aalala akong lumagpas sa tamang oras ng pananghalian at masayang ang pinagpagurang lutuin ng aking mudra.
Ako: Manong konduktor, ano ba naman yang driver nyo, kahit wala naman na sasakay na pasahero, hindi pa rin umaandar! Kawawa naman kaming mga pasahero na nagmamadali!
Konduktor: Eh kuya, wala ho tayong magagawa eh!
Ako: Manong naman! Baka mapanis na yung mga dala kong ulam para sa taong pagdadalhan ko nito!
At sa loob ng isat kalahating oras, nakarating din ako sa harap ng building kung saan nagtatrabaho ang aking love love love ;D
Ako: Nakakapagod naman na sakripisyo ito para magpapansin lang! Hinga ng malalim, inhale, buga ng malala! Huh!
Sa elevator palang, panay na ang pagsipat ko sa aking sarili kung nasa ayos ba, yung hindi naman ako mukhang haggard sa byahe.
Siya: Oh? You are here na? Teka, hindi naman kita pinapunta?
Ako: Surprise nga di ba? Gutom kalang siguro kaya hindi mo na maalala na nasabi kong bibisita ako!
Siya: Hey! Saan ka pupunta? ano yang mga dala mo?
Ako: Ito, ihahain ko na yung pananghalian mo! Umupo ka nalang dyan!
Siya: Nakakahiya!
Bigla akong natigilan sa sinabi niya. Pero binalewala ko naman agad.
Ako: Naku, wag ka nang mahiya sa akin! Mag thank you ka nalang sa effort ng Nanay ko kasi siya nagluto ng lahat ng ito!
Siya: Inabala mo pa si Tita? I mean, nakakahiya sa mga kasamahan ko! I mean, may lunch meeting na kasi akong natanguan!
Doon ako parang natigilan na talaga. Halos nailabas ko na sa lalagyan ang mga laman nito. Pero hindi ako nagpahalata na napahiya ako doon. Nakatingin nga naman ang mga ka officemate ng mokong.
Ako: Ah ganun ba, sige! Baunin mo nalang for dinner! Makakatipid ka para sa dinner di ba? Saka ang dami nito, marami kang options, pwede rin na ito nalang yung kainin mo sa lunch meeting nyo, i-share mo sa mga ka-meeting mo! Atleast, maibibida mo na masarap magluto si Nanay di ba?
Lumapit siya sa akin. Umiwas ako sa gagawin niyang paghawak sa balikat ko.
Siya: May overtime ako mamaya! Baka mapanis lang kasi!
Ako: Oh?!? Okay! Sige, siguro dadalhin ko nalang! Ang dami ko kasing nakitang mga batang lansangan, sa kanila ko nalang ibibigay! Para hindi masayang!
Nagsimula na akong iligpit ang mga dala ko. Tahimik lamang siyang nakamasid.
Siya: Tatawagan kita mamaya!
Ako: Huwag na! Busy ka di ba? Sobrang busy! Walang time para mag appreciate ng effort ng Nanay ko! Kahit tikman man lang! Naamoy mo ba kung gaano kasarap? Wala man lang kahit kaplastikan! Kahit pambobola, wala!
Siya: Eto na naman tayo!
Ako: Lagi naman tayong ganito! Oh, baka isipin mo umiiwas ako sa paghawak mo, amoy usok kasi ako! Amoy pawis na natuyo sa init ng araw habang papunta dito! Ayaw kong maamoy yun ng mga ka-meeting mo!
Binitbit ko na ang mga dala ko. Tapos lumapit ako sa mokong na yun.
Ako: Ingat nalang sa pag uwi =))
Mabilis akong umalis sa lugar na yun. Ang ending, nakipag-meet ako sa aking matalik na kaibigan.
Friend: Akala ko ba ipapamahagi mo na yan sa mga batang lansangan? Eh ano pang ginagawa ng mga yan dito?
Ako: Tanga ba ako para gawin yun! Syempre, hindi ko gagawin yun nu! As if naman may nakita akong batang lansangan sa paligid ng building nila!
Friend: Bitter ka niyan?
Ako: Hindi ako bitter! Nasaktan ako!
Friend: Eh ganun talaga, masyado ka kasing ksp doon sa tao! Hindi naman kayo! Pero sabi nga niya, like ka niya, baka naman OA lang yung dating sayo! Sana pinaklaro mo!
Ako: Kaibigan ba talaga kita?
Friend: Oo naman! Kaya nga kita binibigyan ng advise!
Ako: OA ba talaga ako?
Friend: Ewan ko sayo! OA lang ang sinabi ko, pero hindi ko sinabing aminin mo na OA ka!
Ako: Mahal ko ang mokong eh!
Friend: Mahal mo siya! Gusto ka lang niya! Ang layo sa spelling! I-google natin yung meaning!
Biglang nag ring ang phone ko, pangalan ng mokong ang naka-register na tumatawag
Friend: Matitiis mo?
Ako: Wait lang ha!
Sinagot ko ang tawag.
Siya: Galit ka pa ba sa akin?
Ako: May meeting kayo di ba? Nakakaistorbo yung pagtawag mo sa akin!
Siya: Galit ka pa nga!
Ako: Hindi ako galit! Nagtatampo lang!
Siya: Babawi nalang ako! Nasaan na yung mga pagkain? Nabigay mo na sa mga batang kalye? Nag-thank you ba sila?
Ako: Mas worried ka pa sa sasabihin nila kung sakaling nabigay ko nga yung pagkain na sana ay para sayo!
Siya: Im sorry!
Ang tagal kong nakatulala, parang wala na akong masabi sa kanya sa mga oras na yun. Hopia na naman ako.
----------------------
No comments:
Post a Comment