Sabi nga nila, iba pa rin talaga ang kasal probinsya. Kaya naman gusto itong maranasan ni Bill sa araw ng kasal ng kanyang kapatid na babae. Ang makasaksi ng mga tradisyunal na kasal-probinsya. Pero hindi niya alam kung mag eenjoy ba siya sa pananatili ng ilang araw sa kanilang probinsya sa paghahanda ng kasal ng kanyang kapatid, dahil na rin sa sitwasyon niya sa pagitan ng kanyang pamilya at sa kanya.
Bill: Hello hometown! Sana maging mabuti ka sa akin habang nandito ako sayo!
May lumapit sa bagong dating na binata. Ang may edad na babae. Nagmano siya dito at ngumiti.
Bill: Napansin ko sa paglapag palang ng eroplano, mukhang hindi na ako welcome agad =)
Nanay: Ikaw naman! Busy lang ang mga kapatid mo at ang tatay mo sa paghahanda para sa kasal ng bunso natin!
Bill: Naku, pinagtakpan nyo pa! Sa tamad ng mga yun, imposible na kumilos sila! Tutol nga sila sa pagpapakasal ng kapatid ko ng maaga!
At hindi nga nagkamali ng hinala si Bill, pagdating palang nila sa bakuran ng kanilang bahay sa probinsya na yun, nakita na niya ang tila nga senyorito niyang mga kapatid na lalake na nakaupo lamang sa balkonahe, kasama ang tatay niyang lasenggo.
Bill: Wow! Ang agang almusal! Kinakape nyo na ho ba yun alak ngayon?!
Tatay: Mabuiti naman at buhay ka pa! Sino naman ang nagpapunta sayo dito?
Bill: Imbitado ho ako sa kasal ng anak nyo na kapatid ko!
Nanay: Pagod ang anak mo! Ano ba naman na pagsalubong yan?!
Tatay: Kaya lumaking malambot yan, dahil sa ginagawa mo!
Napakagat-labi na lamang si Bill. Ang tatlo niyang kapatid na lalake, nakatanaw lamang. Tila mga takot na makisali sa usapan. Nginitan lamang ni Bill ang mga ito.
Pagpasok ni Bill sa kanyang kwarto, doon niya hindi napigilan ang sarili na hindi mapaluha dahil sa trato ng kanyang tatay. May kumatok sa pintuan at ang kanyang kuya na magpapari ang napagbuksan niya.
Bill: Manenermon ka ba na kasalanan ang maging ako? Ang maging ganito ako?
Kuya: Lumabas ako ng kumbento para dumalo sa kasal ng kapatid natin!
Katahimikan ang namagitan sa kanilang magkapatid. Nabasag lamang ito ng may marinig silang sasakyan, sabay silang napalingon sa bintanang tanaw ang labas ng bakuran nila.
Kuya: Nandyan na sila!
Bill: Sila? May kasama siya? Hindi ba sa susunod na linggo pa ang dating ng mapapangasawa niya?
Hindi na siya nagawang sagutin ng nakakatandang kapatid. Saglit niyang inayos ang sarili at sumunod na rin dito para salubungin ang kapatid na ikakasal na.
Bunso: Hello Santos family!
Ang masiglang pagsalubong ng bunso sa pamilya sa mga naroong kapamilya niya. nakita ni Bill ang masayang mukha ng mga kapatid niya at ng kanyang mga magulang sa pagsalubong sa kanilang bunso. Nakaramdam siya ng selos sa kapatid, paano, ang nanay lamang nila ang nagpakita sa kanya ng ganung emosyon ng makita siya.
Bunso: Hello my brother! Nauna ka sa akin ha! Aminin! Mas excited ka sa akin nu?!
Bill: Oo naman! Nakakahiya naman kung ako pa ang huling dumating!
Patama yun ni bill sa mga taong naroon, lalo na sa kanyang tatay. Pero balewala lamang ito sa kanyang tatay dahil niyaya na nito ang kanyang kapatid na pumasok sa loob ng bahay para mananghalian, samantalang siya, hindi man lang inalukan ng maiinom pagdating niya.
Lumipas ang tanghalian, na parang hangin lamang si Bill sa paningin ng kanyang tatay at mga kapatid. Kahit na binibida siya ng kanyang nanay, parang wala namang interesado na pag usapan pa ito. Doon niya lang napansin ang kasama ng kanyang kapatid. Parang bida sa mga koreanovela ang itsura. Pinakilala ito ng kanyang kapatid sa gitna ng kanilang pananghalian pero hindi niya ito agad napansin dahil nga parang bingi at bulag siya sa mga nangyayari sa kapaligiran.
At mas lalo pa niya itong makikilala at makakasama ng matagal dahil isang kwarto lamang ang gagamitin nila.
Bunso: Ok lang ba kuya? Huwag kang mag-alala, nawarningan ko na si Lee about sa alam mo na =)
Bill: Wow ha! Parang sinabi mong mag ingat siya sa may sakit!
Napatigil ang lahat doon sa kanyang binitawang salita. Gusto niya sanang bawiin, pero nasabi na niya.
Bill: Nagbibiro lang ako!
Tatay: Bakit hindi mo nalang ilipat si Lee doon sa kwarto ng isa mong kuya! Mas panatag tayo na magiging kumportable siya sa pananatili dito!
Tumayo na lamang si Bill at nagpasintabi sa mga naroon sa hapag-kainan. Bumalik siya ng kwarto at doon ay tuluyan na siyang napaluha. Masakit ang mga pahiwatig na salita ng kanyang ama, pero wala siyang magawa kundi ang sumama na lamang ang loob dito.
Nagising sa mahinang pagtapik sa kanyang pisnge si Bill. At nakita niyang halos magkadikit ang mga mukha nila ng bisita ng kanyang kapatid.
Lee: Hindi ka na daw kumain ng panghimagas sabi ni tita!
Bill: Wala akong gana!
Lee: Wala kang gana o umiiwas ka sa tatay mo?
Mukhang alam na ng bisita ang sitwasyon. Kaya naman naging palagay dito si Bill na magkuwento dito ng mga nangyari mula sa pagdating niya sa bahay na yun.
Lee: Hanggat kaya mong umiwas, umiwas ka!
Pero mula sa araw na yun ay parang sa bisita naman ang hindi kayang iwasan ni Bill. Aminado siyang may crush siya dito, pero pinipigilan niya dahil ayaw niya na magkaroon na naman ng isyu na posibleng pagsimulan ng mga usapan loob ng pamilya niya.
Bunso: You like my bestman?
Bill: Ano ba namang tanong yan?
Bunso: Answer me kuya! Wala naman masama na magkagusto ka sa kapwa mo! Saka, tayo lang ang magkakampi dito! Ikaw lang naman ang ayaw ako maging kakampi kaya pakiramdam mo lagi kitang pinapatamaan sa mga sinasabi ko!
Bill: Hindi ako tanggap ng pamilya natin! Na ganito ako!
Bunso: Kuya, tanggap ka ni nanay! Ako, tanggap din kita!
Bill: Sila? Kailan nila ako matatanggap?
Doon na nagawang lumuha muli ni Bill. Napansin iyun ng kanilang ama na nakamasid lang sa kanila.
Tatay: Nakakahiya ka! Kalalake mong tao, umiiyak ka sa harap ng kapayid mo! Daig mo pa ang ikakasal sa kadramahan mo!
Bill: Hindi naman ho ako nagdadrama!
Bunso: Tay, pabayaan nalang natin si kuya!
Tatay: Pabayaan? Na ganyan? Kaya tayo pinagtatawanan ng mga tao sa buong baryo!
Huminga ng malalm si Bill. Takot siya masaktan ng pisikal ng kanyang tatay, naroon pa rin ang respeto at takot niya talaga dito na magalit sa kanya ng husto.
Bill: Mabuti pa yung sasabihin ng ibang tao, inaalala nyo!
Mabilis siyang umalis sa kinaroroonan ng kanyang ama at kapatid.
Bunso: Tay, bakit ba kayo ganyan? Wala namang ginawang masama si kuya para itrato nyo ng ganyan!
Tatay: Bakla siya!
At narinig pa yun ni Bill. Niyakap na lamang niya ang kanyang sarili. Naghahanap siya ng konting awa sa mga sasabihin ng kanyang ama, pero talagang matigas ito.
Lee: Ignore him! Alam mo, ganyan naman talaga ang mga magulang, lalo na ang tatay! Mahirap talaga sa parte nila na tanggapin agad yung sitwasyon ng pagkato ng kanilang anak na lalake o babaeng nalihis ng gusto maging lalake o babae, kabaligtaran sa ano sila!
Bill: Nakakahiya anaman sayo! Ganito pa ang mga nasasaksihan mo!
Lee: Alam mo, kung nagagawa ka nilang balewalain, bakit hindi mo subukan na ganun din ang gawin mo sa kanila! Give them time and space!
Bill: Matanggap kaya nila ako?!
Lee: Oo naman! Panahon lang ang makapagsasabi kung kailan =)
Doon talaga ako napahanga sa bestman ng kapatid ko sa kasal niya. Gwapo na matalino pa. Doon ako lalong nakaramdam ng paghanga dito. Hindi alam ni Bill pero habang tumatagal ay masniya itong nagugustuhan sa pagdaan pa ng mga araw.
Nanay: Umiiwas ka ba sa tatay mo?
Bill: Para wala nalang gulo Nay!
Nanay: Hanggang kailan?
Bill: Hanggang malaman niya na may anak siyang bakla! Hindi naman ako nawala, binabalewala lang!
Alam ni Bill na hindi niya hawak ang desisyon ng kanyang tatay at mga kapatid na tanggapin siya, pero ganun pa man, masaya naman siya dahil may Nanay siya at isang kapatid na talagang handa siyang ipaglaban ng sagutan sa kanyang tatay. Siguro nga, tama na manatili na lamang siyang tikom ang bibig sa tuwing magkakaroon ng pagkakataon na magkikita ang landas nila ng kanyang tatay. Mahal naman niya ito, yun nga lang, may pader na humaharang para maiparamdam niya ito.
Bill: Hello hometown! Sana maging mabuti ka sa akin habang nandito ako sayo!
May lumapit sa bagong dating na binata. Ang may edad na babae. Nagmano siya dito at ngumiti.
Bill: Napansin ko sa paglapag palang ng eroplano, mukhang hindi na ako welcome agad =)
Nanay: Ikaw naman! Busy lang ang mga kapatid mo at ang tatay mo sa paghahanda para sa kasal ng bunso natin!
Bill: Naku, pinagtakpan nyo pa! Sa tamad ng mga yun, imposible na kumilos sila! Tutol nga sila sa pagpapakasal ng kapatid ko ng maaga!
At hindi nga nagkamali ng hinala si Bill, pagdating palang nila sa bakuran ng kanilang bahay sa probinsya na yun, nakita na niya ang tila nga senyorito niyang mga kapatid na lalake na nakaupo lamang sa balkonahe, kasama ang tatay niyang lasenggo.
Bill: Wow! Ang agang almusal! Kinakape nyo na ho ba yun alak ngayon?!
Tatay: Mabuiti naman at buhay ka pa! Sino naman ang nagpapunta sayo dito?
Bill: Imbitado ho ako sa kasal ng anak nyo na kapatid ko!
Nanay: Pagod ang anak mo! Ano ba naman na pagsalubong yan?!
Tatay: Kaya lumaking malambot yan, dahil sa ginagawa mo!
Napakagat-labi na lamang si Bill. Ang tatlo niyang kapatid na lalake, nakatanaw lamang. Tila mga takot na makisali sa usapan. Nginitan lamang ni Bill ang mga ito.
Pagpasok ni Bill sa kanyang kwarto, doon niya hindi napigilan ang sarili na hindi mapaluha dahil sa trato ng kanyang tatay. May kumatok sa pintuan at ang kanyang kuya na magpapari ang napagbuksan niya.
Bill: Manenermon ka ba na kasalanan ang maging ako? Ang maging ganito ako?
Kuya: Lumabas ako ng kumbento para dumalo sa kasal ng kapatid natin!
Katahimikan ang namagitan sa kanilang magkapatid. Nabasag lamang ito ng may marinig silang sasakyan, sabay silang napalingon sa bintanang tanaw ang labas ng bakuran nila.
Kuya: Nandyan na sila!
Bill: Sila? May kasama siya? Hindi ba sa susunod na linggo pa ang dating ng mapapangasawa niya?
Hindi na siya nagawang sagutin ng nakakatandang kapatid. Saglit niyang inayos ang sarili at sumunod na rin dito para salubungin ang kapatid na ikakasal na.
Bunso: Hello Santos family!
Ang masiglang pagsalubong ng bunso sa pamilya sa mga naroong kapamilya niya. nakita ni Bill ang masayang mukha ng mga kapatid niya at ng kanyang mga magulang sa pagsalubong sa kanilang bunso. Nakaramdam siya ng selos sa kapatid, paano, ang nanay lamang nila ang nagpakita sa kanya ng ganung emosyon ng makita siya.
Bunso: Hello my brother! Nauna ka sa akin ha! Aminin! Mas excited ka sa akin nu?!
Bill: Oo naman! Nakakahiya naman kung ako pa ang huling dumating!
Patama yun ni bill sa mga taong naroon, lalo na sa kanyang tatay. Pero balewala lamang ito sa kanyang tatay dahil niyaya na nito ang kanyang kapatid na pumasok sa loob ng bahay para mananghalian, samantalang siya, hindi man lang inalukan ng maiinom pagdating niya.
Lumipas ang tanghalian, na parang hangin lamang si Bill sa paningin ng kanyang tatay at mga kapatid. Kahit na binibida siya ng kanyang nanay, parang wala namang interesado na pag usapan pa ito. Doon niya lang napansin ang kasama ng kanyang kapatid. Parang bida sa mga koreanovela ang itsura. Pinakilala ito ng kanyang kapatid sa gitna ng kanilang pananghalian pero hindi niya ito agad napansin dahil nga parang bingi at bulag siya sa mga nangyayari sa kapaligiran.
At mas lalo pa niya itong makikilala at makakasama ng matagal dahil isang kwarto lamang ang gagamitin nila.
Bunso: Ok lang ba kuya? Huwag kang mag-alala, nawarningan ko na si Lee about sa alam mo na =)
Bill: Wow ha! Parang sinabi mong mag ingat siya sa may sakit!
Napatigil ang lahat doon sa kanyang binitawang salita. Gusto niya sanang bawiin, pero nasabi na niya.
Bill: Nagbibiro lang ako!
Tatay: Bakit hindi mo nalang ilipat si Lee doon sa kwarto ng isa mong kuya! Mas panatag tayo na magiging kumportable siya sa pananatili dito!
Tumayo na lamang si Bill at nagpasintabi sa mga naroon sa hapag-kainan. Bumalik siya ng kwarto at doon ay tuluyan na siyang napaluha. Masakit ang mga pahiwatig na salita ng kanyang ama, pero wala siyang magawa kundi ang sumama na lamang ang loob dito.
Nagising sa mahinang pagtapik sa kanyang pisnge si Bill. At nakita niyang halos magkadikit ang mga mukha nila ng bisita ng kanyang kapatid.
Lee: Hindi ka na daw kumain ng panghimagas sabi ni tita!
Bill: Wala akong gana!
Lee: Wala kang gana o umiiwas ka sa tatay mo?
Mukhang alam na ng bisita ang sitwasyon. Kaya naman naging palagay dito si Bill na magkuwento dito ng mga nangyari mula sa pagdating niya sa bahay na yun.
Lee: Hanggat kaya mong umiwas, umiwas ka!
Pero mula sa araw na yun ay parang sa bisita naman ang hindi kayang iwasan ni Bill. Aminado siyang may crush siya dito, pero pinipigilan niya dahil ayaw niya na magkaroon na naman ng isyu na posibleng pagsimulan ng mga usapan loob ng pamilya niya.
Bunso: You like my bestman?
Bill: Ano ba namang tanong yan?
Bunso: Answer me kuya! Wala naman masama na magkagusto ka sa kapwa mo! Saka, tayo lang ang magkakampi dito! Ikaw lang naman ang ayaw ako maging kakampi kaya pakiramdam mo lagi kitang pinapatamaan sa mga sinasabi ko!
Bill: Hindi ako tanggap ng pamilya natin! Na ganito ako!
Bunso: Kuya, tanggap ka ni nanay! Ako, tanggap din kita!
Bill: Sila? Kailan nila ako matatanggap?
Doon na nagawang lumuha muli ni Bill. Napansin iyun ng kanilang ama na nakamasid lang sa kanila.
Tatay: Nakakahiya ka! Kalalake mong tao, umiiyak ka sa harap ng kapayid mo! Daig mo pa ang ikakasal sa kadramahan mo!
Bill: Hindi naman ho ako nagdadrama!
Bunso: Tay, pabayaan nalang natin si kuya!
Tatay: Pabayaan? Na ganyan? Kaya tayo pinagtatawanan ng mga tao sa buong baryo!
Huminga ng malalm si Bill. Takot siya masaktan ng pisikal ng kanyang tatay, naroon pa rin ang respeto at takot niya talaga dito na magalit sa kanya ng husto.
Bill: Mabuti pa yung sasabihin ng ibang tao, inaalala nyo!
Mabilis siyang umalis sa kinaroroonan ng kanyang ama at kapatid.
Bunso: Tay, bakit ba kayo ganyan? Wala namang ginawang masama si kuya para itrato nyo ng ganyan!
Tatay: Bakla siya!
At narinig pa yun ni Bill. Niyakap na lamang niya ang kanyang sarili. Naghahanap siya ng konting awa sa mga sasabihin ng kanyang ama, pero talagang matigas ito.
Lee: Ignore him! Alam mo, ganyan naman talaga ang mga magulang, lalo na ang tatay! Mahirap talaga sa parte nila na tanggapin agad yung sitwasyon ng pagkato ng kanilang anak na lalake o babaeng nalihis ng gusto maging lalake o babae, kabaligtaran sa ano sila!
Bill: Nakakahiya anaman sayo! Ganito pa ang mga nasasaksihan mo!
Lee: Alam mo, kung nagagawa ka nilang balewalain, bakit hindi mo subukan na ganun din ang gawin mo sa kanila! Give them time and space!
Bill: Matanggap kaya nila ako?!
Lee: Oo naman! Panahon lang ang makapagsasabi kung kailan =)
Doon talaga ako napahanga sa bestman ng kapatid ko sa kasal niya. Gwapo na matalino pa. Doon ako lalong nakaramdam ng paghanga dito. Hindi alam ni Bill pero habang tumatagal ay masniya itong nagugustuhan sa pagdaan pa ng mga araw.
Nanay: Umiiwas ka ba sa tatay mo?
Bill: Para wala nalang gulo Nay!
Nanay: Hanggang kailan?
Bill: Hanggang malaman niya na may anak siyang bakla! Hindi naman ako nawala, binabalewala lang!
Alam ni Bill na hindi niya hawak ang desisyon ng kanyang tatay at mga kapatid na tanggapin siya, pero ganun pa man, masaya naman siya dahil may Nanay siya at isang kapatid na talagang handa siyang ipaglaban ng sagutan sa kanyang tatay. Siguro nga, tama na manatili na lamang siyang tikom ang bibig sa tuwing magkakaroon ng pagkakataon na magkikita ang landas nila ng kanyang tatay. Mahal naman niya ito, yun nga lang, may pader na humaharang para maiparamdam niya ito.
Sa ngayon, ang nagpapasaya sa kanya ay ang bestman ng kanyang kapatid sa nalalapit nitong kasal. Kahit papaano, nagagawa nitong bawasan ang poot at sama ng loob niya sa mga taong pumupuna ng kanyang pagkatao.
----------------
No comments:
Post a Comment