Pulang Parol

Dahan-dahan siyang lumapit, sa gitna ng ingay ng mga tao sa paligid at sinabayan ng ingay ng kumakanta sa videokehan, parang wala iyun epekto sa nararamdaman niya. Banaag sa mga mata niya ang sobrang kalungkutan, parang pagod na pagod at gusto ng sumuko sa pinagdadaanan nito.

" Gusto ko ng magpahinga!"

Ang mahina niyang boses na yun ay umabot pa sa pandinig ng kaharap nito. Tumango naman ang kausap nito na tila naunawaan ang nararamdaman nitong pagod sa sarili.

"Pero sayang, nagsisimula palang ang cristmas party! Gusto mo bang sumali sa mga palaro?"

Ang pag-anyaya ng isang kaibigan na nag-aalala pero binabalewala at iniba ang namamagitan na lungkot sa kanilang dalawa. Umiling ang taong yun, humawak sa magkabilang balikat ng kaharap at muling nakiusap.

"Sige na! Gusto ko ng magpahinga!"

Inaya niya ito sa isang upuang naroon. Nanood ng mga nangyayari sa kanilang kapaligiran.

"Sa akin ba galing yung pulang parol na yun?"

Ang turo ng taong yun sa isang parol na naroon sa mga katabi nitong parol.

"Oo, namumukod tangi nga eh! Matingkad ang kulay! Parang ikaw noong una tayong magkakilala, buhay na buhay! Puno ng sigla at saya!"

Isang buntong hininga ang sumagot sa mga pangungusap na yun.

"Gusto ko ng umidlip, maari ba akong humilig sayo?"

Ang pakiusap nito muli.

"Oo naman! Gigisingin nalang kita kapag kailangan =) Basta wag kang matutulog ha! Umidlip kalang!"

Isang ngiti ang sinagot ng taong yun. Humilig na ito sa balikat ng kaibigan, at maya-maya ay naramdaman ng kanyang kaibigan ang pananahimik na nito, indikasyon na nakatulog na nga ito. Mabilis na nag unahan ang mga luha sa mga mata hiniligan. Sa pagkakataong yun, alam niyang iyun na ang huling pagkakataon na makakatabi niya ang taong yun.

"Madaya ka talaga!"

At paulit-ulit niya yung sinambit sa katabi na nakahilig sa kanya habang pinagmamasdan ang pulang parol nito na pinalilibutan ng ibat-ibang kulay pa ng ibang parol na naroon.

(Nagkakilala ng dalawa sa isang party, at hindi naglaon ay naging matalik na magkaibigan. Hindi sila nagsisikreto sa isat-isa kaya alam ng bawat isa ang mga bagay na nangyayari sa mga buhay nila. Hanggang ang isa nga sa kanila ay dinapuan ng isang malubhang karamdaman na hindi pa alam ang lunas. Noong una ay hindi ito matanggap ng isa, tipong umiiwas sa may sakit na kaibigan, pero hindi naglaon ay mas nanaig ang kanilang tunay na pagkakaibigan. Inalagaan ang may sakit, inunawa ang depresyon nito at nararamdaman sa mga posibleng sabihin ng iba kapag nalaman ang tunay na kalagayan ng isa sa kanila. Hanggang sa huling sandali, ay magkasama ang dalawa, hindi iniwan ang isat-isa at umaasang magkikita muli sa ibang pagkakataon ng buhay.)

----------------